۲۷رجب؛ مبعث پیامبر مهربانی‌ها
2024/02/07>>> آغاز بعثت
بی تاب از حرارت تکلیم، از قله «نبوت» باز می گردد، اینک ندای «اقرأ باسم ربک الذی خلق» در جانِ روشن پیامبر صلی الله علیه وآله طنین انداخته است.
قرآن، بر قلب مبارک پیامبری نازل می شود که امین وحی است و دلسوز مؤمنان…
مردی از نسل ابراهیم، به پیامبری مبعوث می شود تا دیگر بار کعبه را از آلایش بتها پاک سازد.
پیامبری می آید تا تجلی رحمتِ خداوند باشد…
بعثت پیغمبر اسلام یا برانگیخته شدن آن حضرت به مقام عالى نبوت و خاتمیت، حساس ترین فراز تاریخ درخشان اسلام است.
بعثت پیغمبر درست در سن چهل سالگى حضرت انجام گرفت. پیغمبر تا آن زمان تحت مراقبت روح القدس قرار داشت ولى هنوز پیک وحى بر وى نازل نشده بود ، البته قبلا” علائمى از عالم غیب دریافت مى داشت، ولى مامور نبود که آن را به آگاهى خلق برساند.
در آن زمان میان مردم قریش و ساکنان مکه رسم بود که سالى یک ماه را به حالت گوشه گیرى و انزوا در نقطه خلوتى مى گذرانیدند ، درست روشن نیست که انگیزه آنها از این گوشه گیرى چه بوده است، اما مسلم است که این رسم در بین آنها جریان داشت و معمول بود.
نخستین فرد قریش که این رسم را برگزید و آن را معمول داشت عبدالمطلب جد پیغمبراکرم بود که چون ماه رمضان فرا مى رسید، به پاى کوه حرا مى رفت و مستمندان را که از آنجا مى گذشتند یا به آنجا مى رفتند، طعام مى داد. به طورى که تاریخ اسلام گواهى مى دهد، پیغمبر نیز پیش از بعثت به عادت مردان قریش، بارها این رسم را انجام می داد. از شهر و غوغاى اجتماع فاصله مى گرفت و به نقطه خلوتى مى رفت و به تفکر و تامل مى پرداخت. پیغمبر چند سال قبل از بعثت، سالى یک ماه در حرا به سر مى برد و چون روز آخر باز مى گشت، نخست خانه خدا را هفت دور طواف مى کرد، سپس به خانه مى رفت.
>>>> نزول اولین وحی
به عقیده اکثر علمای شیعه، بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز ۲۷ماه رجب، پنج سال پس از تجدید بنای کعبه، اتفاق افتاد و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در این هنگام، چهل سال داشتند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، طبق رسم خویش چند روزی بود که برای عبادت و تفکر به غار حرا آمده بودند. در روز بیست و هفتم ماه رجب بود که جبرئیل (یکی از چهار فرشته مقرب الهی و مأمور ابلاغ وحی از جانب پروردگار به پیامبران) به سوی ایشان نازل شد. او بازوی پیامبر را گرفت و تکان داد و گفت: ای محمد بخوان. پیامبر فرمود: چه بخوانم؟ جبرئیل آیات آغازین سوره علق را از جانب خداوند نازل نمود:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿۱﴾
بخوان به نام پروردگارت که آفرید
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾
انسان را از علق آفرید
اِقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿۳﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿۵﴾
آنچه را که انسان نمى دانست [به تدریج به او] آموخت
>>>> بازگشت از کوه حرا
پس از این پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از کوه پایین آمدند و به سمت مکه و خانه خویش عازم شدند. هنگامی که به خانه رسیدند ماجرای بعثت خویش را برای همسر گرامیشان حضرت خدیجه (سلام الله علیها) بازگو نمودند. خدیجه (سلام الله علیها) نیز که در سالهای همسری با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آثار بزرگی و پیامبری در ایشان را دیده بود، گفت:
“به خدا دیر زمانی است که من در انتظار چنین روزی، بسر برده‌ام، و امیدوار بودم که روزی تو رهبر خلق و پیغمبر این مردم شوی.”
>>>> نزول سوره مدثر
در همین روزهای آغازین بعثت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود که در هنگام استراحت ایشان، جبرئیل برای بار دیگر بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد و آیات نخستین سوره مدثر را بر ایشان خواند که
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾
اى کشیده رداى شب بر سر
قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿۲﴾
برخیز و بترسان
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿۳﴾
و پروردگار خود را بزرگ دار
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿۴﴾
و لباس خویشتن را پاک کن
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿۵﴾
و از پلیدى دور شو
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿۶﴾
و منت مگذار و فزونى مطلب
وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿۷﴾
و براى پروردگارت شکیبایى کن
می‌توان گفت مفاد این سوره این است که از این پس، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) باید پیوسته به فکر بیم دادن مردم از نافرمانی خداوند بوده و لحظه‌ای از آن غافل نباشد و بدین گونه بود که اولین آیه‌های کتاب آسمانی دین اسلام به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد و ایشان از جانب خداوند به مقام رسالت برگزیده شدند.
>>>> سخنان پیامبر(ص) و ائمه(ع) درباره بعثت
پیامبر اکرم(ص): من مبعوث شدم تا بزرگواری‌های اخلاقی را کامل کنم.
پیامبر اکرم(ص): من برای مکارم و نیکی‌های اخلاقی مبعوث شدم.
امام مهدی(عج): خداوند، محمد را برانگیخت تا رحمتی برای جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.
امام علی(ع): خداوند او را در زمانی فرستاد که روزگاری بود پیامبری برانگیخته نشده بود. مردم در خوابی طولانی به سر می‌بردند. فتنه‌ها بالا گرفته و کارها پریشان شده بود. آتش جنگ‌ها شعله می‌کشید، دنیا بی فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگ‌های درخت زندگی به زردی گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود.
پیامبر اکرم(ص): من بر اساس آیین پاک ابراهیم(ع) که سهل و آسان است، مبعوث گردیده‌ام.
پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: خداوند مرا برای تبلیغ و پیام رسانی فرستاده، نه برای سرزنش و تحمیل و مشقت آفرینی.
بار امانت رسالت برای پیامبر(ص) آن قدر مهم بود که حاضر نشد آن را با ثروت‌های مادی و به فرموده خودش ماه و خورشید هم عوض کند. از این رو، پیامبر(ص) در راه اجرای رسالتش، سختی‌های بسیاری تحمل کرد و برای هدایت انسان‌ها و ابلاغ پیام توحید، بیش از طاقت خود تلاش می‌کرد. تا جایی که خدا در چند مورد به حضرت خطاب کرد: «از اینکه مشرکان ایمان نمی‌آورند، تو شاید خود را تباه سازی». خود حضرت نیز فرموده که هیچ پیامبری در راه رسالت خود، مثل من سختی ندیده.
>>> وظیفه مسلمانان در قبال بعثت
حال وظیفه ما مسلمانان و امت پیامبر(ص) در قبال زحمات آن بزرگوار و پیام بعثت چیست؟ ما چطور و کی می‌توانیم به خواسته پیامبر(ص) که همان پیام بعثت است، عمل کنیم؟
پیام مهم بعثت، تحول و چرخش کامل از همه انحراف‌ها و بدی‌ها به سوی نیکی‌ها و ارزش‌های اسلامی و قرآنی که ره آورد بعثت است. پیام بعثت، تلاش همیشگی و خستگی‌ناپذیر آنهایی است که به اسلام و پیامبر(ص) ایمان آوردند.
ما مسلمان‌ها وظیفه داریم در هرجا و هر زمان که هستیم، محیط خودمان را از آلودگی، سستی، تبعیض و پلیدی پاک کنیم و دنیا را به محیطی امن و پاک تبدیل کنیم تا در پرتو آموزه‌های آسمانی رسول خدا(ص) در دنیا و آخرت، دل شاد و پیروز باشیم.
