خادمین رقیه بنت الحسین  .:: www. HR3 .iR ::.

خادمین رقیه بنت الحسین .:: www. HR3 .iR ::.

خادمین رقیه بنت الحسین .:: www. HR3 .iR ::.

دهه کرامت

اندازه فونت :
2020/07/01

دهه کرامت، به دهه اول ماه ذی‌القعده اشاره دارد که با ولادت حضرت معصومه در ۱ ذی‌القعده آغاز می‌شود و با ولادت برادرش امام رضا(ع) در ۱۱ ذی‌القعده پایان می‌یابد.

نامگذاری

به یازده روز اول ماه ذی‌القعده که با تاریخ مشهور برای ولادت حضرت معصومه و امام رضا(ع) از فرزندان امام کاظم(ع) که در ایران مدفون هستند، آغاز و پایان می‌یابد، دهه کرامت می‌گویند. پیشینه این نامگذاری به دوران حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران (از سال ۱۳۵۷ش به بعد) برمی‌گردد.[۱]
مناسبت‌ها

مناسبت‌های دهه کرامت عبارتند از:

ولادت حضرت معصومه: به گفته جواد شاه‌عبدالعظیمی در کتاب نور الآفاق (منتشر شده در سال۱۳۴۴ق)، تاریخ ولادت حضرت معصومه ۱ ذی‌القعده سال ۱۷۳ق بوده است.[۲] هرچند برخی از عالمان شیعه تاریخ مذکور را ساختگی دانسته‌اند.[۳] رضا استادی گفته، پیش از آن، تاریخ ولادت حضرت معصومه در کتب شیعه ذکر نشده است.[۴]
ولادت امام رضا(ع): به گفته شیخ عباس قمی، بنا به مشهورتر، هشتمین امام شیعیان در ۱۱ ذی‌القعده سال ۱۴۸ق به دنیا آمده است.[۵] هرچند در منابع تاریخ‌های دیگری همچون ۱۱ ذی‌الحجه سال ۱۵۳ق[۶] برای ولادتش ذکر شده است.[۷]

در دهه کرامت برنامه‌های جشن و شادی در ایران برگزار می‌شود. همچنین در تقویم جمهوری اسلامی ایران، روزهای ۱ ذی‌القعده به عنوان روز دختران، ۵ ذی‌القعده روز تجلیل از امامزادگان و بقاع متبرک، ۶ ذی‌القعده روز بزرگداشت احمد بن موسی بن جعفر معروف به شاهچراغ و ۹ ذی القعده روز عفاف و حجاب نامگذاری شده است.[۸]

منابع

«آیت‌الله یوسفی‌غروی: دهه کرامت چگونه نامگذاری شد؟»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ‍۱۳ تیر ۱۳۹۸ش، تاریخ مشاهده: ۱۵ تیر ۱۳۹۸ش.
اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه فی معرفه الائمه، تصحیح سید هاشم رسولی محلاتی، تبریز، بنی‌هاشمی، ۱۳۸۱ق.
استادی، رضا، «آشنایی با حضرت عبدالعظیم و مصادر شرح‌حال او»، نور علم، ش۵۰و۵۱.
شبیری زنجانی، سیدموسی، جرعه‌ای از دریا، قم، مؤسسه کتاب‌شناسی شیعه، قم، ۱۳۹۴ش.
شورای مرکز تقویم مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، تقویم رسمی کشور سال ۱۳۹۸ هجری شمسی.
قرشی، باقر شریف، حیاه الامام الرضا علیه‌السلام، قم، سعید بن جبیر، ۱۳۸۰ق.
قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم، دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
محلاتی، ذبیح‌الله، ریاحین الشریعه، دار الکتب الاسلامیه، تهران، بی‌تا.